Luc De Rooms

AXI en Solo Indah: “Prettig mobiel blijven!”

Wat doen jullie met de vzw AXI precies?
Wij bieden riksja-ritten aan. Het gaat hoofdzakelijk om minder mobiele mensen uit rust- en verzorgingstehuizen die op die manier een leuke rit in de buurt van hun home kunnen maken. Op dit ogenblik beschikken we over een 14-tal Riksja’s die we zo veel mogelijk willen laten bollen.  

Dat vergt een hele organisatie?
 Inderdaad, het is voor mij als coördinator een voltijdse bezigheid, al zijn we allemaal vrijwilligers. Zonder onze vrijwilligers zouden wij onze minder mobiele klanten geen plezierritjes kunnen aanbieden. Een riksja rijdt niet vanzelf. Je hebt achteraan een vrijwilliger nodig die trapt en stuurt en zijn AXI en Solo Indah: Prettig mobiel blijven! INTERVIEW passagiers veilig ophaalt en heelhuids terugbrengt. Uiteraard hebben we ook een atelier waar we de batterijen opladen en de riksja’s onderhouden worden. Dat gaat van het plakken van lekke banden tot het bijstellen van mechanische problemen.

Vind je gemakkelijk vrijwilligers om dat te doen?
Ja. Dat verbaast misschien, maar we vinden eigenlijk vrij gemakkelijk mensen. Om met de riksja’s te rijden kunnen we in hoofzaak rekenen op jong-gepensioneerden die graag in beweging blijven. Zij kunnen met het riksja-fietsen hun vrije tijd ook een erg nuttige sociale invulling geven. Voor ons onderhoudsatelier doen we veel beroep op vluchtelingen die in hun erkenningsprocedure zitten en zich willen inzetten voor hun hopelijk nieuwe vaderland. Het atelier wordt geleid door iemand uit Lichtaart in de Kempen. Hij komt één keer per week naar Antwerpen om de jongens de nodige skills aan te reiken. Ook hij is een vrijwilliger. 

Hoe komen die vluchtelingen-mecaniciens bij AXI terecht?
Meestal via de inburgeringscursus en de lessen Nederlands. Wij proberen hen via die weg te bereiken. Dat lukt vrij aardig. Het is een win-win situatie. Wij krijgen onze riksja’s hersteld en zij leren sleutelen, herstellen en … Nederlands. De meeste van hen vinden na enkele maanden effectief een job in het bedrijfsleven. Daar kunnen ze die jongens goed gebruiken en ze zijn al gedeeltelijk geschoold! Het enige nadeel voor ons is dat we dan weer op zoek moeten naar nieuw mecaniciens-in-spé. Maar dat lukt eigenlijk altijd. Die jongens willen echt een nieuw leven beginnen en via ons wordt die stap iets kleiner.

Hoe is het allemaal begonnen?
Dat is een lang verhaal. Mijn engagement is zo’n dertig jaar oud. In het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw realiseerde ik me dat we ernstige milieuproblemen zouden krijgen als we verder deden zoals we bezig waren. Ik evolueerde mee met de bekommernissen. Eerst deed ik actief mee aan zorg voor een schoon milieu, zoals afval beperken en opruimen.

Toen ik in 2019 met pensioen ging, liep ik al lang rond met een ernstig knieprobleem. Ik heb mij toen laten opereren, maar dat liep niet zo goed af. Ik heb anderhalf jaar gesukkeld. De revalidatie leek niet te willen lukken en ik moest met een rollator lopen. Ik zag mijn wereld almaar kleiner worden en raakte bijna in een depressie. Het enige wat ik nog een beetje kon was fietsen en dat heeft me gered toen ik zag dat je ook nuttig kon fietsen door met minder mobiele mensen uitstapjes te doen met een riksja.  

In Nederland vonden we enkele tweedehandsriksja’s en via ‘Open Huis’ kregen we er subsidies voor.  We dienden ook een project in bij De Warmste Week en kregen daar 8.500 euro van. Zo konden we alweer een riksja bijkopen. Ondertussen zitten we aan veertien stuks en dat is voorlopig het maximum dat we aankunnen.

Zijn ze allemaal eigendom van AXI?
Neen, we hebben een systeem opgezet waarbij we zorginstellingen vragen één vierde van een riksja (1.500 euro) te sponsoren. Zo beschikken vandaag twee maal vier zorginstellingen over een riksja waarvan ze het gebruik delen. Elk zorgcentrum dat deelneemt heeft dan maandelijks een krediet van 10 uren gratis riksja-rijden. Wij zorgen op hun aanvraag voor vrijwillige ‘chauffeurs’. Het is een goed systeem omdat het de kosten deelt. En dat is nodig want voor een basisriksja betaal je al minimum 5.500 euro. Voor modellen met een vereenvoudigde instap en wat andere extra’s betaal je algauw 7.000 tot zelfs 11.000 euro…

AXI is ondertussen ook een lidvereniging van AIF?
Ja, in het buurthuis hier in de wijk ontmoette ik Bing. Hij vertelde me over de steun die AIF ons kon geven. Dat leek me interessant. Ook wij werken immers samen met migranten en vluchtelingen. Een dik jaar geleden werden wij lid van AIF en daar heb ik nog geen spijt van. We kunnen regelmatig op AIF terugvallen voor hulp. We zijn Bing dankbaar omdat hij ons met AIF in contact heeft gebracht.

Dat brengt ons naadloos bij Bing Thé Kong, de voorzitter van Solo Indah. Bing, jij bent wat men noemt ‘een nieuwe Belg’?
Niet helemaal. Ik ben nog steeds Nederlander, maar zoals je merkt ben ik van Indonesische afkomst. Aan mijn naam merk je dat mijn voorouders uit China kwamen. ‘Bing’ klinkt niet echt Indonesisch, maar ik ben er geboren als migratiekind in Solo Indah op Java. Toen ik 15 jaar was, stierf mijn vader. Mijn moeder bleef alleen achter met 5 kinderen. Ze had het heel zwaar, maar kon gelukkig emigreren naar Nederland. Ik kreeg er ook de Nederlandse nationaliteit, nadat ik er mijn legerdienst had volbracht. Ik ben nog één keer terug geweest naar mijn geboorteland. Dat was in 1981 of 1982. Sindsdien nooit meer. Ik had een vriendin met vliegangst en dus kwam het er maar niet van. Maar ik hoop binnenkort toch nog eens te kunnen gaan. Ik ben al meer dan 40 jaar niet meer daar geweest en ik ben ondertussen 67 jaar. Al te lang moet ik niet meer wachten (lacht).

Je hebt vele jaren geleden al Solo Indah opgericht. Wat doet jouw vereniging eigenlijk?
Om het kort en krachtig samen te vatten: wij promoten hier de Indonesische cultuur in de breedste zin van het woord. Dat betekent dat wij activiteiten organiseren waarin we Indonesische muziek en dans brengen. Ook de Indonesische keuken wordt hier en in Nederland erg geapprecieerd. Wij organiseren dan ook kooklessen en proefstandjes. We promoten ook Indonesische sporten en proberen op zoveel mogelijk festivals aanwezig te zijn. Zelf ben ik al vele jaren actief in het buurthuis hier om de hoek Ik moedig er multiculturele organisaties aan om zich aan te sluiten bij AIF. Ze hebben er veel bij te winnen. Ik probeer ze daar ook van te overtuigen. Helaas heb ik zeven jaar geleden een hersenbloeding gehad en zit ik in een rolstoel, maar dat belet me niet om actief te blijven. Prettig mobiel blijven is de boodschap. Daar helpen AIF+ en Luc zeker aan mee.

15/08/2023